حکایت ما !
حکایت ما،
حکایت آن گنـدمـزاری ست
که سر بـر شانه آسیابان گذاشت؛
برای گفتن دردهایش ...
احسان افشار
نصیحت نوشت ♣
بی عوض دانی چه باشد در جهان ؟
عمر باشد ، عمر ، قدر آن را بدان . .
آنها به عدالت نیازمندند ...
صدقه کمکی به فقیران نمیکند
بلکه برای آرام کردن وجدان خودمان است
آنها نه به صدقه که به عدالت نیازمندند . . .
ایزابل آلنده
واقعیت نوشت ♣
به من بگو برای چه شخصی احترام قائلی ، تا بگویم چگونه انسانی هستی . . .
کارلایل
دهقان فداکار ...
متاسفم
برای خودم... ، برای تک تک شما...برای روح الله داداشیبرای آتشنشانی که قهرمان کردید
برای سربازانی که لب مرز جان دادند تا بشناسیدشان
راستی ریز علی هم حالش خوب نیست
برایش دعا کنید
دهقان فداکار هم باید بمیرد تا قهرمانش کنیم؟
داستان زیبای کوهنورد ...
کوهنوردی می‌‌خواست به قله بلندی صعود کند. پس از سال‌ها تمرین و آمادگی، سفرش را آغاز کرد.
به صعودش ادامه داد تا این که هوا کاملا تاریک شد. به جز تاریکی هیچ چیز دیده نمی‌شد.
سیاهی شب همه جا را پوشانده بود و مرد نمی‌توانست چیزی ببیند
حتی ماه و ستاره‌ها پشت انبوهی از ابر پنهان شده بودند.
کوهنورد همان‌طور که داشت بالا می‌رفت، در حالی که چیزی به فتح قله نمانده بود،
پایش لیز خورد و با سرعت هر چه تمام‌تر سقوط کرد.
سقوط همچنان ادامه داشت و او در آن لحظات سرشار از هراس،
تمامی خاطرات خوب و بد زندگی‌اش را به یاد می‌آورد.
داشت فکر می‌‌کرد چقدر به مرگ نزدیک شده است که ناگهان دنباله طنابی
که به دور کمرش حلقه خورده بود
بین شاخه های درختی در شیب کوه گیر کرد و مانع از سقوط کاملش شد.
در آن لحظات سنگین سکوت، که هیچ امیدی نداشت از ته دل فریاد زد:
خدایا کمکم کن ! ندایی از دل آسمان پاسخ داد از من چه می‌خواهی؟
نجاتم بده خدای من! - آیا به من ایمان داری؟ - آری. همیشه به تو ایمان داشته‌ام...
پس آن طناب دور کمرت را پاره کن!
کوهنورد وحشت کرد. پاره شدن طناب یعنی سقوط بی‌تردید از فراز کیلومترها ارتفاع. گفت:
خدایا نمی‌توانم. خدا گفت: آیا به گفته من ایمان نداری؟
کوهنورد گفت: خدایا نمی توانم. نمی‌توانم.
روز بعد، گروه نجات گزارش داد که جسد منجمد شده یک کوهنورد در حالی پیدا شده
که طنابی به دور کمرش حلقه شده بود و تنها دو متر با زمین فاصله داشت...
یاد نداده اند ...
زندگی
کردن را به ما یاد نداده‌اند... در مورد هر مسئله ای ساعت‌ها حرف می زنیم
اما از پس ساده‌ترین مشکلات زندگی‌مان بر نمی‌آییم... بزرگ شده‌ایم ولی
تربیت نشده‌ایم...