سرآغاز ....

                                                                                         

  

من، به پرواز خدا
در دل من، در دل تو
مثل هر صبح پر از آیه و نور،
بارها،
معتقدم …

*
.*.
...*...
......*......
..........*..........
..............*..............
.....................*.....................
...........................*...........................

اینجا صفحه ی سپید با چند دکمه از حروف داریم...

میشود با رقص انگشتان روی این دکمه ها ..چیزهایی نوشت از جنس حرف..

حرفهایی که نشان دهنده یک زندگی هستند...

حرفهایی که بوی دیروزها را می دهند بوی روزهایی که گذشته و به خاطره تبدیل شده است...

میشود از آتیه نوشت میشود از روزهایی سخن گفت که نیامده.... کسی آن را ندیده...اینجا میشود از هر چه دله تنگ میخواهد نوشت...اینجا حرف ها در امانند کسی آن ها را به سرقت نمیبرد...اینجا بدون ترس مینویسی..  بدون ترس از هر چیزی گلایه میکنی  اینجا خودت را تهی میکنی...

اما من ...

من مینویسم از روزهایم که گذشت ..مینویسم از روزهایی که برایم مانند عسل و روزهایی که مانند زهر مار بوده...

میخواهم  اینجا اعتراف کنم به گناهانم به خوبی هایم ...به هر چه که نمیشود و یا نمیتوانم در دنیای حقیقی بگویم...

قصدی ندارم ...هدفی نیست...اگر آمدی و این ها را خواندی...بدان من فقط میخواهم به مغزم لطف کنم تا از هجوم این همه حروف به انفجار نرسد...

اینجا کسی مخاطب خاص من نیست...اینجا فقط خانه ی خاص من است ...

خانه ای که درِ آن ، به روی هر رهگذری باز است ...

دعوتـــت میکنم برای یک فنجان چای گرم ...

اینجا پاتــــوقی است برای تو و تمام دل تنـــگی هایت ....

خـــوش آمدی ...

بــه ...

............... پاتــــــ❤ـــوقی بــرای تــــــ❤ـــــو ...............

...........................*...........................
.....................*.....................
...............*...............
..........*..........
.....*.....
.*.
*